ગઝલ : કર્ણનો હું રથ બની ઝૂકી ગયો 

કર્ણનો હું રથ બની ઝૂકી ગયો ,
તીર જેવો આ સમય ખૂંપી ગયો .

લઈ તરસ હું કેટલું દોડ્યો હતો ,
છેક સરવર પાસ જઈ ડૂકી ગયો .

શ્વાસની કેવળ ગણી મેં ગાંસડી ,
એક અવસર એમ હું ચૂકી ગયો .

મેં ખબર પૂછ્યા હતાં એ દોસ્તના ,
પાન પીળું હાથમાં મૂકી ગયો .

છાંયડાને ઝાડવા ભૂલી ગયા ,
કાનમાં શું વાયરો ફૂંકી ગયો ?!

                            

                   -   હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

ગીત

..... બાઈ ,મારે સમજાવવું કેમ કરી ઝાડને ?
ફૂટે નહીં ડાળખી ,ફૂટે નહીં પાંદડાં કે ફૂટે નહીં કૂંપળ કમાડને ....

ઘેઘૂર લીલાશ કરે જૌહર સાગમટે ,
ડૂબે આક્રંદ સૂકી છાલમાં ;
પંખી ઊડેને ઝાડ કાષ્ટ બની જાય 
એવી ઘટનાનાં મૂળ હોય વ્હાલમાં .
વ્હેરાવી જાત તોય બોલ્યા નહીં વેણ પણ વેઠી વેઠાય ના તિરાડને ......

ઢોળાતા છાંયડા ને વળગ્યો વળગાડ એવો ,
પાન જેમ ખેરવે સમૂળગા ભાન ;
દિલાસો કેમ કરી ડાળખીને આપીએ ?
પાંદડાનું નામ લઇ ખરતું વેરાન .
વરણાગી વાત લઇ હાલી જ્યાં લ્હેરખી તો રોકવાના કોડ જાગ્યા વાડને ....

                                              - હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

મુખડું :

આંખ કહે તે ઓઝ્ડવાયુ 

                           કાન કહે તે કાચું ;

મન કહે  તે માયા મનજી !

                            સાંઈ કહે તે સાચું .  

                            - હેમંત ગોહિલ "મર્મર '

ગઝલ ....સાવ એવુંયે નથી ..

આંખને લૂછી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી ,

વાત ને પૂછી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

વાંક તો એમાં અમારા હાથનો પણ ક્યાં નથી ?

ડાળખી ઝૂકી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

વારતા હું કોતરી દઉં ફૂલની પથ્થર ઉપર ,

હાથમાં ખૂબી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

મૂળ તો બાજી હવે નિરસ બની ગઈ  છેવટે ,

હાથમાં કૂકી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

તોય પણ પગરવ નથીને સાવ સૂનો ઘાટ છે ,

વાંસળી ફૂંકી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

ટેરવાના સ્પર્શથી ભડકો થયો 'તો માનશો ?

આંગળી મૂકી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

જાય છે કડવાશ જેવું તોય ક્યાં જીહ્વા ઉપરથી ,

વેદના થૂંકી જ ક્યાં છે ? સાવ એવુંયે નથી .

                                          - હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર '

થાય એવું કે બગીચે આપણે બેઠાં અને ના વાત ફૂલોની કરી કંઈ આપણે તો :થાય એવું ,થઇ શકે છે ,
જેનથી બોલ્યાં,બધું એસાવ સાદી રીતથી કે'વાય તોછે એમની એ પાંપણે તો થાય એવું ,થઇ શકે છે

રોજ મારી આંખમાં એ ઝાડ આવી રાત આખી ઝૂલતું'તું 
છમ્મલીલાં પાંદડાંની ડાળખી લઈ ખૂલતું 'તું 
લાગણીની વારતા એને ભલા સમજાય ક્યાંથી ?એકલું વેરાન આપ્યું ડહાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

એક દરિયો આંખ સામે એક દરિયો હોય એની આંખમાં પણ ,
એક મોસમ આંગણામાં ,એક એની જાતમાં પણ ,
સાવ સાચી વાત છે માની શકો તો જાતને શ્રીમંત રાખી છે હજી એ થાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

વાયદા તોરણ બની લટકી ગયા છે બારણાં જ્યાં બંધ કીધાં
ટોડલે બેઠાં હતાં એ મોરલાએ કારમા દુષ્કાળ પીધા
કેટલું થીજી ગયા અરમાન કે ના પીગળી શકતા હજી એ શક્યતાના તાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

વારતાનું એક પાનું પણ કહોને કેમ મિત્રો ,ફેરવે એ ફેરવે તો
આગ લાગી છે અડકતામાં અચાનક જો બરફના ટેરવે તો
ખુદને પણ ખુદમાંથી શખ્સ એ ભૂલી ગયો છે વાર કીધી એટલી સંભારણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે

ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

વેદનાને રોજ ઘોળે 

શાંત પાણી એમ ડહોળે .

થાય ફિક્કો છોકરો અહીં ,
ક્યાંક પીઠી કોક ચોળે .

ઠીબ આખીયે છલોછલ ,
એક ચકલી ચાંચ બોળે.

નામ તારું મેં વણીને,
ભાત પાડી છે પટોળે .

એજ તો સરપાવ પામે ,
ખુદમાંથી ખુદ ખોળે .

કોક જોખે ત્રાજવામાં ,
કોક પાંપણથીય તોળે .

જાત આખી જાય લપસી ,
એ નજરથી શુંય ઢોળે !

ચાંદ જેવું હોય જોયું ,
એમ કંઈ દરિયો હિલોળે ?

લાખ ડાહ્યા માર્ગ ખોળે ,
પ્રશ્ન પૂછ્યો છે ડફોળે .

ગઝલ / હેમંત ગોહિલ 'મર્મર '

તમે બોલો નહીં'ને તે છતાં સમજાય એનો અર્થ શું કરવો ?
ઘણાં બોલે ઘણું 'ને ના છતાં સમજાય એનો અર્થ શું કરવો ?

હજી અંધારની આખી અદાલત ન્યાય તોળે રોજ બેસીને ,
વણે છે વાટ 'ને અજવાસ ત્યાં ફેલાય એનો અર્થ શું કરવો ?

નથી દરિયો ,નથી રેતી , નથી મોજા, નથી પગલાં, નથી કાંઠો ,
છતાંયે   દોસ્ત !તું તો ફીણ થઇ   વેરાય એનો અર્થ શું કરવો ?

નથી કંઈ વા -ઝડીમાંયે જરાયે જ્યોત એની લેશ પણ થરકી ,
તમારી   ફૂંકથી દીવો  હવે બૂઝાય   એનો   અર્થ શું કરવો ?

અમે પીડા ભરેલા ગ્લાસમાં સાકર ઉમેરીને પરત આપ્યો ,
હજી પૂછો   તમારી જાતને ,પુછાય ?એનો અર્થ શું કરવો ?

અષાઢી મેઘ મુશળધાર વરસી ભીંજવે છે ગામ આખાને ,
અમારે ધૂળમાં ચકલી હજીયે ન્હાય એનો અર્થ શું કરવો ?

તમારા નામનો મેં અર્થ ખોળ્યો,કોશ દિવસ -રાત ફેંદીને ,
મળે છે એકધારા શ્વાસ નો પર્યાય એનો અર્થ શું કરવો ?

 

ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

જરાક ડાળખી નમાવ એટલે ભયો ભયો ,
ગઝલ તું એમ બસ લખાવ એટલે ભયો ભયો .

ભલેને ફેરવીને મો ઊભું રહે પછી જગત ,
નજર ના એક તું હટાવ એટલે ભયો ભયો .

ખરેલ પાન આંગણાનું હું થયો હવે ભલે ,
નમીને હાથથી ઉઠાવ એટલે ભયો ભયો .

"નથી જ માનતો "-નો અર્થ એમ પણ કરી શકો
મને જરાક તું મનાવ એટલે ભયો ભયો .

ખલાસ થઇ ગયું છે યાદના ચડેલ પૂરમાં ,
નવું જ ગામ તું વસાવ એટલે ભયો ભયો .

થશે નહીં કદીય રંગ ખત્મ દુનિયા મહી ,
બને છે સ્વપ્નમાં બનાવ એટલે ભયો ભયો .

ગીત / હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

સપના આવેને તોય થઇ જાય મિસકોલ એવું કવરેજ વિનાનું સાવ ગામ ....
અધખુલ્લા બારણાંની ઝૂલતી તિરાડમાં 
અજવાળું લૂંબઝૂંબ ઊગ્યું ;
આભેથી ઉતરીને ચોમાસું ધોધમાર
પાંપણની કોર લગી પૂગ્યું .
આખ્ખીયે ફોનબુક થઇ ગઈ છે ફૂલ સાવ કીધું જ્યાં save એક નામ .....

હંફાતા શ્વાસ રી-ડાયલ કર્યા કરે
અંજળની બેટરી તો low;
ભાષાય ભૂલાય જાય સઘળા મેસેજની
લાગણી જો આપી દે ખો .
ખુદનું balance જ્યાં હોય નહીં ત્યાં પછી બાકી balance તો નકામ....

કાળું ડીબાંગ ધટ્ટ અંધારું display માં
ઓરસ ચોરસ થઇ બેઠું ;
મારી ગયું લકવો આખ્ખુયે key - board ,
ખરી ગયેલ ટેરવાને વેઠું .

ઓટોમેટિક થયાં સાયલન્સ મોડ પર ફળિયા ,શેરી ,ઘર ,પાધર તમામ .....

એક શેર / હેમંત ગોહિલ  "મર્મર '

લાગણીનું નાંખ દ્રાવણ માપસરનું ;

પ્રેમનો પ્રયોગ  થોડો  જોખમી  છે .