ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર "

વેદનાને રોજ ઘોળે 

શાંત પાણી એમ ડહોળે .

થાય ફિક્કો છોકરો અહીં ,
ક્યાંક પીઠી કોક ચોળે .

ઠીબ આખીયે છલોછલ ,
એક ચકલી ચાંચ બોળે.

નામ તારું મેં વણીને,
ભાત પાડી છે પટોળે .

એજ તો સરપાવ પામે ,
ખુદમાંથી ખુદ ખોળે .

કોક જોખે ત્રાજવામાં ,
કોક પાંપણથીય તોળે .

જાત આખી જાય લપસી ,
એ નજરથી શુંય ઢોળે !

ચાંદ જેવું હોય જોયું ,
એમ કંઈ દરિયો હિલોળે ?

લાખ ડાહ્યા માર્ગ ખોળે ,
પ્રશ્ન પૂછ્યો છે ડફોળે .