ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર '

થાય એવું કે બગીચે આપણે બેઠાં અને ના વાત ફૂલોની કરી કંઈ આપણે તો :થાય એવું ,થઇ શકે છે ,
જેનથી બોલ્યાં,બધું એસાવ સાદી રીતથી કે'વાય તોછે એમની એ પાંપણે તો થાય એવું ,થઇ શકે છે

રોજ મારી આંખમાં એ ઝાડ આવી રાત આખી ઝૂલતું'તું 
છમ્મલીલાં પાંદડાંની ડાળખી લઈ ખૂલતું 'તું 
લાગણીની વારતા એને ભલા સમજાય ક્યાંથી ?એકલું વેરાન આપ્યું ડહાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

એક દરિયો આંખ સામે એક દરિયો હોય એની આંખમાં પણ ,
એક મોસમ આંગણામાં ,એક એની જાતમાં પણ ,
સાવ સાચી વાત છે માની શકો તો જાતને શ્રીમંત રાખી છે હજી એ થાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

વાયદા તોરણ બની લટકી ગયા છે બારણાં જ્યાં બંધ કીધાં
ટોડલે બેઠાં હતાં એ મોરલાએ કારમા દુષ્કાળ પીધા
કેટલું થીજી ગયા અરમાન કે ના પીગળી શકતા હજી એ શક્યતાના તાપણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે.

વારતાનું એક પાનું પણ કહોને કેમ મિત્રો ,ફેરવે એ ફેરવે તો
આગ લાગી છે અડકતામાં અચાનક જો બરફના ટેરવે તો
ખુદને પણ ખુદમાંથી શખ્સ એ ભૂલી ગયો છે વાર કીધી એટલી સંભારણે તો :
થાય એવું ,થઇ શકે છે