ગઝલ / હેમંત ગોહિલ "મર્મર "
ડાળ લીલી વાયરે થોડી નમી છે ,
આંગણાને એટલે ઝાઝી ગમી છે .

લાગણીનું નાંખ દ્રાવણ માપસરનું ,
પ્રેમનો પ્રયોગ થોડો જોખમી છે .

ખીલતો ક્યારેક ને ક્યારેક ઠૂંઠું ,
લાગતું કે જીવ સાલ્લો મોસમી છે .

નામ મારું એટલે દીવો ન લેતો ,
ફૂંક જેવી એક એની બાતમી છે .

એમની મીઠી નજરનું તોય ક્યાં જળ ?
આમતો ડંકીય ક્યાં ઓછી ધમી છે .

હોત દરિયો તો ભલા તાગી શકું એને ,
કેમ તળ માપી શકું :આ આદમી છે .

તોય તારો મત મને આપી ગયો તું ,
જે તને દેખાય છે એતો ડમી છે .